Kolejne zwycięstwo Frankowiczów i Eurowiczów, czyli jak TSUEnami wytrąca argumenty bankom
Wyrok TSUE: potwierdzenie rozszerzonej ochrony konsumentów Frankowiczów
TSUE po raz kolejny staje w obronie Frankowiczów, konumentów kredytów „walutowych” i podtrzymuje dotychczasową linię orzecznictwa. W czwartek br. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-6/22 uznał, że Dyrektywa 93/13 EWG chroni konsumentów również po unieważnieniu umowy. Sąd nie może ani zbadać sytuacji finansowej konsumenta, ani uzupełnić umowy przepisem, który nie jest dyspozytywny.
Prawnicy Kancelarii KMB_Legal pozytywnie oceniają orzeczenie TSUE z dnia 16 marca 2023 r.
16 marca 2023 r. TSUE w sprawie C-6/22 dotyczącej kredytu hipotecznego denominowanego w walucie obcej, zainicjowanej złożeniem pytań prejudycjalnych przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Wola w Warszawie, kontynuując obecną, korzystną dla konsumentów linię orzeczniczą po raz kolejny podkreślił ochronny charakter dla konsumentów dyrektywy 93/13. Jak orzekł TSUE, unieważnienie umowy kredytu frankowego z powodu jej nieuczciwych postanowień pociąga za sobą konieczność przywrócenia sytuacji prawnej i faktycznej, jaka istniałaby przy braku w umowie nieuczciwego postanowienia, bez względu na to jak niekorzystne byłyby skutki umowy dla stron.
1) Czy w świetle celu dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich jakim jest ochrona konsumenta przed nieuczciwymi warunkami umów z przedsiębiorcami, uprawniona jest interpretacja, że wraz z unieważnieniem przez sąd umowy przy zastosowaniu reguł z dyrektywy, kończy się zastosowanie tej dyrektywy, a z nią ochrona konsumenta, stąd zasad rozliczenia dla konsumenta oraz przedsiębiorcy trzeba poszukiwać w przepisach krajowego prawa zobowiązań właściwego dla rozliczenia nieważnej umowy?
2) Czy w świetle art. 6 i 7 dyrektywy 93/13/EWG, jeżeli sąd stwierdzi, że dany warunek umowy jest niedozwolony, a umowa nie może obowiązywać po eliminacji tego warunku, przy braku zgody stron do wypełnienia powstałej luki zapisami zgodnymi z ich wolą oraz przy braku przepisów dyspozytywnych, sąd powinien unieważnić umowę poprzestając na woli konsumenta żądającego aby sąd unieważnił umowę czy też sąd ma badać z urzędu, wykraczając poza żądania stron, majątkową sytuację konsumenta, dla ustalenia, czy unieważnienie umowy nie narazi konsumenta na szczególnie niekorzystne konsekwencje?
3) Czy art. 6 dyrektywy 93/13/EWG pozwala na interpretację, zgodnie z jaką, jeżeli sąd dojdzie do wniosku, że unieważnienie umowy byłoby szczególnie niekorzystne dla konsumenta, a pomimo nakłaniania stron, nie dojdą one do porozumienia co do wypełnienia umowy, mając na względzie obiektywnie rozumiane dobro konsumenta, sąd może wypełnić powstałą w umowie lukę po „usunięciu” z niej nieuczciwych postanowień, przepisami prawa krajowego nie dyspozytywnymi, w rozumieniu wskazanym w wyroku Trybunału C-260/18 tzn. mającymi wprost zastosowanie do luki w umowie, a konkretnymi przepisami prawa krajowego, które można zastosować do przedmiotowej umowy tylko odpowiednio lub przez analogię, a które odzwierciedlają regułę obowiązującą w krajowym prawie zobowiązań?
Sprawa przed sądem krajowym dotyczyła umowy kredytu hipotecznego, która została zawarta między kredytobiorcą o statusie konsumenta z poprzednikiem prawnym banku. Zgodnie z umową raty miesięczne oraz kwota należna z tytułu tego kredytu były obliczane w CHF i wypłacane w złotych polskich, według kursu sprzedaży CHF- PLN obowiązującego dla każdej z tych rat miesięcznych. W opinii powodów taki mechanizm indeksacji był nieuczciwy – bank w sposób samodzielny określał kurs do wymiany.
Sąd krajowy przychylił się do stanowiska powodów i uznał klauzule dotyczące indeksacji za zabronione oraz stwierdził, że ich usunięcie spowoduje, że umowa nie będzie mogła być wykonana. W konsekwencji uznania umowy za nieważną, strony byłyby zobowiązane do zwrotu otrzymanych świadczeń. W toku ustaleń, stwierdzono również że kredytobiorcy nie posiadają żadnych oszczędności. W związku z tym, sąd rejonowy Warszawa- Wola powziął wątpliwości dotyczące konsekwencji uznania określonych klauzul za niedozwolone i zwrócił się TSUE z trzema pytaniami.
W odpowiedzi na pierwsze pytanie TSUE stwierdził, że ochrona, którą przyznaje konsumentom dyrektywa 93/13 obowiązuje także po wykonaniu umowy, a nie ogranicza się jedynie do okresu jej wykonania. TSUE stoi na stanowisko, że w przypadku unieważnienia umowy z powodu zawarcia w niej nieuczciwych postanowień do państw członkowskich należy uregulowanie w drodze prawa krajowego skutków takiego unieważnienia. Musi to mieć jednak miejsce z poszanowaniem przepisów unijnych. Rozwiązanie krajowe powinno w szczególności zmierzać do przywrócenia sytuacji prawnej i faktycznej, która istniałaby w braku wprowadzenia do umowy klauzuli niedozwolonej. Nie może ono jednak prowadzić do równego podziału strat między stronami umowy, w istocie podważałoby to ochronny charakter dyrektywy 93/13.
W drugim pytaniu sąd krajowy pytał, czy jeśli umowa nie może obowiązywać po usunięciu klauzuli niedozwolonej, a strony nie wyraziły zgody na uzupełnienie luki i nie ma przepisów dyspozytywnych, to czy sąd powinien unieważnić umowę, czy może z urzędu zbadać, czy takie unieważnienie będzie dla stron korzystne? W tym przypadku także opowiedziano się po stronie stronie konsumentów. Jak wskazał TSUE, dyrektywa 93/13 nie dopuszcza możliwości aby sąd z urzędu badał sytuację majątkową kredytobiorcy nawet wtedy, jeżeli unieważnienie umowy doprowadziłoby do szczególnie negatywnych konsekwencji.
Jeśli chodzi o trzecie pytanie dot. uzupełniania umowy kredytowej przez inne przepisy niż dyspozytywne w drodze analogii aby uzupełnić powstałą lukę po usunięciu niedozwolonych klauzul, TSUE konsekwentnie zajął stanowisko korzystne dla kredytobiorcy. Po raz kolejny zwrócono uwagę na ochronny cel omawianej dyrektywy i wykluczono taką możliwość. W istocie, niedozwolone postanowienia umowne dot. tabel kursowych banku, nie mogą być zastąpione przez sąd przepisami, które odsyłałyby do kursu średniego NBP.
Najważniejsze tezy wyroku TSUE w sprawie C-6/22:
Z powyższych względów Trybunał (szósta izba) orzeka, co następuje:
1) Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że:
w wypadku unieważnienia umowy zawartej między konsumentem a przedsiębiorcą ze względu na nieuczciwy charakter jednego z jej warunków do państw członkowskich należy uregulowanie, w drodze ich prawa krajowego, skutków tego unieważnienia, z poszanowaniem ochrony przyznanej konsumentowi przez tę dyrektywę, w szczególności poprzez zagwarantowanie przywrócenia sytuacji prawnej i faktycznej, w jakiej konsument ten znajdowałby się w braku takiego nieuczciwego warunku.
2) Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13 należy interpretować w ten sposób, że:
stoją one na przeszkodzie temu, by sąd krajowy, po pierwsze, zbadał z urzędu, z pominięciem zakresu uprawnień przyznanych mu w tym względzie przez prawo krajowe, sytuację majątkową konsumenta, który zażądał unieważnienia umowy wiążącej go z przedsiębiorcą ze względu na istnienie nieuczciwego warunku, bez którego umowa nie może nadal być prawnie wiążąca, nawet jeśli owo unieważnienie może narazić konsumenta na szczególnie szkodliwe konsekwencje, a po drugie, odmówił stwierdzenia takiego unieważnienia, w sytuacji gdy konsument wyraźnie o to się zwrócił i został poinformowany w sposób obiektywny i wyczerpujący o konsekwencjach prawnych i szczególnie szkodliwych dla niego skutkach gospodarczych.
3) Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że:
stoi on na przeszkodzie temu, by sąd krajowy po stwierdzeniu nieuczciwego charakteru warunku umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem mógł zaradzić lukom wynikającym z usunięcia nieuczciwego warunku zawartego w tej umowie poprzez zastosowanie przepisu prawa krajowego niemającego charakteru przepisu dyspozytywnego. Jednakże do sądu krajowego należy podjęcie, przy uwzględnieniu całości prawa krajowego, wszelkich środków niezbędnych dla ochrony konsumenta przed szczególnie szkodliwymi konsekwencjami, jakie mogłoby dla niego mieć unieważnienie umowy.
Jak TSUEnami wytrąca argumenty bankom w sporach dotyczących umów o kredyt „walutowy”
Jest to kolejne orzeczenie TSUE, które przyznaje rację konsumentom (w tym dla #Frankowiczów, #Eurowiczów) w sporze z bankami i stanowi podtrzymanie pro-konsumenckiego podejścia TSUE. Przypomnijmy, pierwszy zapadł 3 października 2019 roku w głośnej sprawie państwa Dziubaków (w sprawie C-260/18), drugi 29 kwietnia 2021 roku w odpowiedzi na pytania Sądu Okręgowego w Gdańsku (w sprawie C‑19/20), a w trzecim w postanowieniu z 10 czerwca 2021 roku (w sprawie C-198/20) w odpowiedzi na pytania wolskiego sądu w Warszawie TSUE przypomniał, że ochrona przewidziana w dyrektywie w sprawie nieuczciwych warunków przysługuje każdemu konsumentowi, a nie tylko temu, którego można uznać za „właściwie poinformowanego oraz dostatecznie uważnego i rozsądnego przeciętnego konsumenta”.
3:0 dla Frankowiczów i Eurowiczów, czyli jak TSUEnami wytrąca argumenty bankom.
W tym samym dniu 10 czerwca 2021 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych od C‑776/19 do C‑782/19 francuskich #kredytobiorców vs BNP Paribas Personal Finance w zakresie interpretacji #Dyrektywy_93_13 wydał ważne wyroki w sprawie francuskich kredytobiorców. TSUE orzekł, że wobec konsumenta, który zawarł umowę kredytu denominowanego w walucie obcej i nie ma wiedzy w zakresie nieuczciwego charakteru warunku zawartego w umowie kredytu, nie może obowiązywać jakikolwiek termin przedawnienia w odniesieniu do zwrotu kwot zapłaconych na podstawie tego warunku.
W kolejnym orzeczeniu, 18 listopada 2021 r TSUE w sprawie C-212/20, zainicjowanego złożeniem pytań prejudycjalnych przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie kontynuując obecną linię orzeczniczą po raz kolejny podkreślił, że dostarczenie konsumentowi odpowiednich informacji, w sposób umożliwiający zrozumienie ekonomicznych skutków zawarcia umowy ma znaczenie fundamentalne dla zapewnienia skutecznej ochrony konsumenta, a sąd krajowy nie jest uprawniony do zmiany treści nieuczciwego postanowienia umownego poprzez jego wykładnię.
Więcej szczegółów:
4:0 dla Frankowiczów i Eurowiczów, czyli jak TSUEnami wytrąca argumenty bankom.
8 września 2022 r TSUE w sprawach połączonych C-80/21, C-81/21, C-82/21 dotyczących kredytu hipotecznego denominowanego w walucie obcej, zainicjowanych złożeniem pytań prejudycjalnych przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieście w Warszawie, kontynuując obecną, korzystną dla konsumentów linię orzeczniczą po raz kolejny podkreślił, że sąd krajowy nie jest uprawniony do zmiany treści nieuczciwego postanowienia umownego poprzez jego wykładnię, uzupełnienie, zamianę oraz potwierdził, że bieg terminu przedawnienia roszczeń konsumenta o zwrot nienależnych świadczeń rozpoczyna się z chwilą, gdy powziął on wiedzę o nieważności swojej umowy.
Czytaj więcej:
7:0 dla Frankowiczów i Eurowiczów, czyli jak TSUEnami wytrąca argumenty bankom.
Orzeczenie TSUE wydane 12 stycznia 2023 r. dotyczy odesłania prejudycjalnego – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich. TSUE zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13, wskazał, że warunki umowy, które nie zostały indywidualnie uzgodnione z konsumentem uznaje się za nieuczciwe, jeśli są niezgodne z wymogami dobrej wiary. Zdaniem TSUE warunki, które znalazły się w niniejszej umowie były nieuczciwe dla klienta, a ponadto przez przedsiębiorcę nie został dopełniony w należyty sposób obowiązek informacyjny. W konsekwencji TSUE ustalił, że sądy krajowe nie mają prawa zastępować nieuczciwych warunków umownych innymi zapisami opierając się o swoje szacunkowe wyliczenia. TSUE uznał również, że w takich sprawach przedsiębiorcom nie przysługuje prawo do wynagrodzenia pomimo wykonania usługi.
Równo miesiąc wcześniej, 16 lutego br. Rzecznik Generalny TSUE wydał opinię uznając, że bankom nie przysługuje prawo do wynagrodzenia za korzystanie z kapitału.
Czytaj więcej:
TSUEnami 3 | C-520/21 | Banki nie mają prawa do wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z kapitału
Jak uzyskujemy wolność finansową od kredytu frankowego lub eurowego?
w 18 miesięcy uzyskany zwrot rat kredytu CHF z Banku BPH (następcy prawnego Banku GE Money)
Ta sama Kancelaria KMB_Legal (Kancelaria Radców Prawnych Marusińska-Bilbin) uzyskała rewelacyjny rezultat, doprowadzając do zwrotu 178 tys. zł z tytułu wpłaconych rat kredytu CHF i unieważnienia umowy zawartej z GE Money Bank w warszawskich sądach w 18 miesięcy.
W 23 miesiące prawnicy Kancelarii KMB Legal uzyskali od banku Pekao (następcy prawnego Banku BPH) zwrot nienależnych świadczeń wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, sądowe stwierdzenie nieważności Umowy o kredyt indeksowany do CHF oraz umorzenie aktualnego salda kredytu do zera
W dniu 14 marca 2023 r. Frankowicze otrzymali na swój rachunek bankowy przelew od Banku Pekao (z żubrem) w wys. ponad 56 tys. zł tytułem wykonania prawomocnego wyroku ws. kredytu #CHF, czyli zwrotu nadwyżki świadczenia nienależnego wskutek uznania Umowy za nieważną w wysokości 19 tys. zł (nadwyżka wpłat rat ponad kwotę otrzymanego kapitału kredytu) wraz z odsetkami ustawowymi w wys. 38 tys. zł. Prawie trzy tygodnie wcześniej Sąd Apelacyjny wydał prawomocny wyrok. Ta sama Kancelaria KMB_Legal (Kancelaria Radców Prawnych Marusińska-Bilbin) uzyskała rewelacyjny rezultat, doprowadzając do zwrotu od banku Pekao (z żubrem) 56 tys. zł z tytułu nadwyżki wpłaconych rat kredytu CHF ponad wypłacony kredyt i unieważnienia umowy zawartej z Bankiem BPH w warszawskich sądach w 23 miesiące.
Banki płaczą i płacą Frankowiczom prawomocne wygrane w sprawach frankowych CHF
w 4 miesiące unieważniona Umowa kredytowa denominowana do CHF zawarta z Deutsche Bankiem
Ta sama Kancelaria KMB_Legal (Kancelaria Radców Prawnych Marusińska-Bilbin) uzyskała inny rewelacyjny rezultat, doprowadzając do unieważnienia umowy zawartej z Deutsche Bank w sądach w Warszawie w 4 miesiące.
w 17 miesięcy zasądzenie zwrotu nadpłaconych rat zamkniętej Umowy kredytowej indeksowanej do CHF zawartej z Bankiem BPH
Ta sama Kancelaria KMB_Legal (Kancelaria Radców Prawnych Marusińska-Bilbin) uzyskała inny rewelacyjny rezultat, doprowadzając do zasądzenia zwrotu nadpłaconych rat spłaconej i zamkniętej umowy zawartej z dawnym Bankiem BPH (obecnie Pekao SA z żubrem) w Sądzie Okręgowym w Warszawie w 1 rok i 5 miesięcy.
JUŻ TERAZ uzyskaj sądowe wstrzymanie obowiązku płatności rat!
⇒ Zapoznaj się z innymi, uzyskanymi przez KMB Legal, najnowszymi orzeczeniami sądowymi i dołącz do naszych zadowolonych klientów
Wakacje kredytowe CHF w PKO BP – Kontynuujemy serię doskonałych wiadomości z sądu
Ulga podatkowa dla Frankowiczów, Eurowiczów
Jak informowaliśmy wcześniej, zgodnie z prawem Frankowicze również w tym roku będą mogli się również cieszyć brakiem opodatkowania zarówno zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, jak i umorzenia pozostałego salda kredytu do zapłaty.
Zaniechanie poboru podatku (do 31.12.2024 r.) w praktyce oznacza dla podatników zwolnienie od podatku PIT umorzonych przez banki:
· kwot wierzytelności z tytułu kredytów mieszkaniowych (#CHF #EUR #USD #GBP #JPY), jeśli dotyczą jednej inwestycji mieszkaniowej i osoba fizyczna nie korzystała z umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego przeznaczonego na inną inwestycję mieszkaniową,
· wobec których zastosowano ujemne oprocentowanie kredytu.
Omawiana regulacja przewiduje także zaniechanie poboru CIT od kredytodawców, od dochodów odpowiadających równowartości umorzonych wierzytelności z tytułu kredytów, od tej części kapitału umorzonego kredytu, od której następuje zaniechanie poboru PIT.
Rozporządzenie ma na celu wsparcie kredytobiorców i kredytodawców w sprawach dotyczących kredytów „walutowych”, w tym „frankowych”.
Kontynuacja braku opodatkowania PIT zysków z unieważnienia umów kredytowych w latach 2022-2024
Kto_następny zechce się uwolnić od toksycznych kredytów „walutowych”?
Sędziowie dedykowanego kredytom_walutowym wydziału przyznają zabezpieczenia roszczeń o stwierdzenie nieważności umowy niezależnie od banku, których dotyczą pod dwoma warunkami – prawnego uprawdopodobnienia roszczenia o ustalenie nieważności umowy kredytowej i interesu prawnego oraz spłaty bankowi równowartości otrzymanego kapitału kredytu.
Frankowicze i Eurowicze
Frankowicze i Eurowicze idą do sądów i wygrywają swoje pieniądze
Czas gra na korzyść banków a zdecydowani kredytobiorcy udają się do sądów powszechnych po odzyskanie swoich pieniędzy bo ugodowo w takiej wartości i od wszystkich banków ich się nie otrzymają. Dochodzą swoich roszczeń, gdyż dotychczasowe orzecznictwo jest i tak bardzo korzystne dla Frankowiczów i Eurowiczów. Wielu doświadczonych w tych sprawach sędziów dalej wydaje wyroki. Sprzyjają temu okoliczności, w których Sąd Najwyższy (SN) i TSUE doprecyzowały przesłanki nieważności umów kredytowych. W efekcie kredytobiorcy wyrażają wolę unieważnienia_umowy, a sędziowie coraz częściej przychylają się do tego stanowiska. Dzięki temu postępowania dowodowe mogą być szybkie.
Szacuje się, że do końca roku 2022 do sądów powszechnych w Polsce wpłynęło już około ponad 150 -180 tys. pozwów Frankowiczów i Eurowiczów przeciwko bankom, co nie stanowi nawet 20% całości zawartych tego rodzaju umów o kredyt walutowy. Oznacza to, że ponad 75 proc. zawartych tego rodzaju umów, w tym aktywnych, w pełni spłaconych (także 10 lat temu i wcześniej) lub już wypowiedzianych może być przedmiotem skutecznego postępowania sądowego i uzyskaniem zwrotu nadpłaconych rat kredytu walutowego.
Tylko w 2022 roku do wydziału „walutowego” (lub tzw. „frankowego”) Sądu Okręgowego w Warszawie wpłynęło ponad 25 tysięcy pozwów Frankowiczów i Eurowiczów przeciwko bankom. Jak pokazują statystyki sądowe, z miesiąca na miesiąc rośnie liczba unieważnionych umów o kredyt – w całym 2022 roku stanowiło to ponad 97 proc. rozstrzygnięć pozytywnych dla konsumentów w pierwszej instancji i 97 proc. w drugiej instancji. 97 proc. korzystnych wyroków dla konsumentów dotyczyło stwierdzenia nieważności Umowy kredytowej a reszta 3% – „uzłotowienia” / „odfrankowienia”.
Eksperci przewidują, że jeszcze przez kilka lat liczba nowych spraw kredytowych wpływających do sądów będzie tylko rosła, biorąc pod uwagę to, że zdecydowana większość Frankowiczów, Eurowiczów i innych jeszcze nie zaczęła dochodzić swoich praw.
Należy zwrócić uwagę, że decyzja o skierowaniu sprawy do sądu, powinna zostać poprzedzona rzetelną i wnikliwą analizą wyspecjalizowanego zespołu prawno-finansowego zarówno umowy kredytowej, jak i okoliczności ubiegania się i wypłaty kredytu. Jakkolwiek bowiem w sprawach kredytów walutowych CHF EUR zapada coraz więcej korzystnych orzeczeń, każdy przypadek należy indywidualnie ocenić, przy uwzględnieniu okoliczności konkretnej sprawy. Sąd bada bowiem konkretny przypadek konkretnej umowy kredytowej. Warto więc skorzystać z pomocy wyspecjalizowanej w tym zakresie kancelarii.
Wparcie dla Frankowiczów i Eurowiczów
Zainteresowanych
odzyskaniem nadpłaconych środków pieniężnych, unieważnieniem Umowy o kredyt, wykreśleniem hipoteki z ksiąg wieczystych, bezpłatną oceną propozycji ugodowych lub obroną przed roszczeniami banków
zapraszamy do kontaktu:
Przeanalizujemy. Doradzimy. Pomożemy 🙂
#Kto_następny zechce się uwolnić od toksycznych kredytów „walutowych”?
Tagi
Kancelaria_KMB_Legal Prawnik_Frankowicza Prawnik_Eurowicza
Uwolnij_się_od_franka Uwolnij_się_od_Euro Ochrona_prawna Ochrona_konsumentów #Nieuczciwe_warunki_w_umowach_konsumenckich
#Umowa_kredytu_hipotecznego_indeksowanego_do_waluty_obcej, #Umowa_kredytu_hipotecznego_denominowanego_w_walucie_obcej,
#kredyty_walutowe #CHF #EUR #USD #GBP #JPY
UDOSTĘPNIJ
